BLACK WOLVES and CHEETAH

 BLACK WOLVES and CHEETAH

 

              ทำไมกันนะ? ทำไมเขาจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้!! ทั้งๆที่แค่ต้องการหา
ข้อมูลของครอบครัวเขาเท่านั้น แต่ดันต้องไปพัวพันกับ 'ชีตาร์' นักโจรกรรมสาวสวยปริศนา
ที่มีแต่ปริศนาเต็มตัวเธอไปหมด แล้วแฮกเกอร์ที่มีชื่อว่า
'วูลล์เฟส' คนนี้ จะแก้ปัญานี้อย่างไรกัน








แนะนำตัวละคร



วูลล์เฟส










ชีตาร์




บอส




อีเกิล

บทนำ

        ท่ามกลางความมืดในพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง ณ ห้องเก็บอัญมณีล้ำค่า ที่มีชื่อว่า ‘Jewel Heart’ มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เขามีรูปร่างโปร่งสูง ผมสีดำสนิท จมูกโด่งรั้นและมีใบหน้าที่คมคาย ถือว่าอยู่ในขั้นหล่อ หน้าตาดี แต่ตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลานั้น อยู่ภายใต้หน้ากากครึ่งหน้า หน้ากากมีชองสองช่องเพื่อให้ผู้ใสมองเห็น และมีลวดลายสวยงามเติมแต่งบนหน้ากาก ชายผู้นี้เป็นหัวหน้ากลุ่มโจรกรรม Black wolfs ชื่อว่า ‘วูลล์เฟส’ กลุ่มแบลควูลฟ์นั้นเป็นกลุ่มโจรกรรมแนบเนียนที่สุดในประเทศ เป็นเพราะมีวูลล์เฟสไงล่ะ เขามีความสามารถในการแฮคข้อมูลสูง แทบไม่มีข้อมูลใดที่วูลล์เฟสจะเจาะไปไม่ได้

        และในขณะที่ร่างสูงกำลังใช้คอมพิวเตอร์ปลดล็อกกระจกแก้วที่ล้อมรอบจีเวลฮาร์ทอยู่นั้น ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

“หึ...รหัสง่ายชะมัด” ร่างสูงพูดพลางกดรหัสที่ได้มาใส่เครื่องปลดล็อก

XXXXXl

อีกเพียงตัวเดียวเท่านั้นก็สามารถปลดล็อกได้แล้ว แต่ว่า...

บรื่น! บรื่น! บรื่น!...แกรก!...

แอ้ด!!แอ้ด!!แอ้ด!!

“เฮ้ย!!ไอ้สลัดผักเอ๊ยย!!โทรมาทำไมตอนนี้วะ กดรหัสผิดเลย!!!ทำไงดีฟะเนี่ย!? ไอ้ออดเตือนภัยบ้านี่ก็หยุดซักที!!”

โทรศัพท์ของวูลล์เฟสดังขึ้นในขณะที่กำลังจะกดรหัสตัวสุดท้าย จึงทำให้ตกใจจนกดรหัสผิด สัญญาณเตือนภัยดังกระหึ่มไปทั่วห้อง ร่างสูงได้แต่สบถเพราะทำอะไรไม่ได้ กว่าพวกของเขาจะมาเขาก็คงถูกจับก่อน แต่ถ้าจะหาทางหนีก็ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนถึงจะไม่ไปจ๊ะเอ๋กับพวกคุ้มกันความปลอดภัย วูลล์เฟสยอมรับว่านี่เป็นความประหม่าของเขาเอง เขาคิดว่าแค่ปลดรหัสล็อกแค่นี้ เขาไม่มีทางทำพลาดหรอก จะไปวางแผนหนีเผื่อทำพลาดไปทำไมกัน ในขณะที่ร่างสูงกำลังยืนคิดอยู่นั้น...

“ว้า...มีคนมาขโมยตัดหน้าเหรอเนี่ย กลับไปโดนบอสด่าแหงมๆ”

        นักก่อโจรกรรมหญิง ‘ชีต้าร์’ เธอเป็นนักก่อโจรกรรมเดี่ยว มีผมสีดำยาว จมูกโด่งสวย ริมฝีปากหยักเป็นรูป หุ่นดี ผู้ชายคนไหนเห็นเป็นต้องเหลียวมองทั้งนั้น

        ตอนนี้เธออยู่ภายใต้หน้ากากที่ปกปิดตั้งแต่คิ้วจนถึงโหนกแก้ม มีลักษณะคล้ายๆแว่นตา หน้ากากนั้นมีการตกแต่งด้วยลวดลายสีเงิน

        วูลล์เฟสได้ยินเสียงนั้นจึงมองขึ้นไปยังต้นเสียง ภาพที่เขาเห็นนั้นคือชีต้าร์กำลังไต่เชือกสลิงลงมา หญิงสาวมองวูลล์เฟสแล้วพูดว่า

“แหม!เจอวูลล์เฟสตัวจริงเสียงจริงด้วยแฮะ” พูดจบเธอก็ฉีกยิ้มอาบยาพิษให้เขา

ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงชักปืนออกมา เล็งไปที่ชีต้าร์

“โอ๊ะ..ถ้านายยิงฉันนายจะโดนจับเอานะ”

“ยิงหรือไม่ยิงฉันก็โดนจับเหมือนกันแหละ”

        อีกไม่กี่นาทีตำรวจก็จะมาถึง เรื่องนั้นวูลล์เฟสรู้ดี แต่ที่น่ากลัวกว่าตำรวจคือหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขามากกว่า

“เธอต้องการอะไร” วูลล์เฟสถามหน้าตาย

“ถ้าฉันทิ้งนายไว้ที่นี่ ฉันก็ไม่แน่ใจว่านายจะปริปากพูดเรื่องของฉันออกไปหรือเปล่า เพราะฉะนั้น...” หญิงสาวทิ้งคำพูดไว้แค่นั้น แล้วยื่นมือออกไปให้ร่างสูง

“จะช่วยฉันหรือไง?”

ร่างบางไม่ตอบ แต่เพียงแค่พยักหน้าไปให้เท่านั้น

ร่างสูงเดินเข้าไปหาหญิงสาว จ้องมือที่ยื่นออกมา ในหัวกำลังวางแผนเผื่อสถานการณ์ไม่คาดฝัน แต่เขาไม่สามารถตั้งสมาธิให้จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ตัวเองคิดได้เลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงออดเตือนภัยที่ดังกระหึ่มนี่ หรือเพราะสายตาของหญิงสาวที่กำลังกดดันรอคำตอบอยู่

“ฉันจะไว้ใจเธอได้มั้ย?”

“นายเอาปืนมาจ่อฉันตอนปีน...”

“นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ มอบตัวซะ!!” ก่อนที่ร่างบางจะพูดจบเสียงของตำรวจคนหนึ่งก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าอีกเป็นสิบ

“เร็วเข้า!!” ร่างสูงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรับความช่วยเหลือจากหญิงสาว จึงยื่นมืออันแข็งแกร่งออกไปคว้ามือบอบบางนั่น

        พอมือหนาสัมผัส ชีต้าร์ก็ดึงสลิงขึ้นด้วยความรวดเร็ว พร้อมดันตัวเองขึ้นไปยังดาดฟ้าของตึก  และไม่ลืมที่จะดึงวูลล์เฟสขึ้นมาด้วย

“พวกนั้นหนีไปแล้ว!” เสียงของตำรวจดังขึ้น

“ก็แน่สิยะ อยู่ให้โง่เหรอ?” ตามด้วยเสียงของหญิงสาว

‘ยัยนี่มันกวนประสาทจริงๆแฮะ’ วูลล์เฟสนึกในใจ

หลังจากสถานการณ์สงบลงแล้ววูลล์เฟสก็กล่าวขึ้นว่า

“ฉันไม่ขอบคุณหรอกนะ”

“อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้อยากช่วย ฉันทำไปเพื่อไม่ให้นายปริปากเรื่องฉันต่างหาก วูลล์เฟส”

บรื่น! บรื่น! ติ๊ด!

“เออ ว่าไง” ชายหนุ่มรับโทรศัพท์ “โอเคๆจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

ติ๊ด!

“พวกของฉันมาแล้ว ฉันไปล่ะ” ร่างสูงวางสายแล้วหันมาบอกลาหญิงสาว

“ฉันก็ไม่ได้ห้ามให้นายไปนี่” ชีตาร์ตอบหน้าเฉยเมย นั่นทำให้ร่างสูงหน้าหงิกทันที

“แต่ฉันก็ไดเวลาแล้วเหมือนกัน ไปล่ะ มั๊ว!” ชีตาร์ส่งจูบให้ร่างสูง แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือหน้าที่เหมือนอยากจะอ้วกนั่น ซึ่งมันทำให้หญิงสาวหัวเราะชอบใจที่สามารถทำให้เขาทำหน้าแพ้ท้องได้

“ฮึบ”

“เฮ้ย!” ร่างสูงตกใจมากเพราะอยู่ดีๆชีตาร์ก็กระโดลงจากตึกสูง

“...” แต่ก็ต้องกลับมาทำหน้าระอาเมื่อร่างบางกลางร่มชูชีพขนากพกพา ซึ่งไม่รู้ว่าคุณเธอไปเอามาจากไหน

        เมื่อชีตาร์ลงสู่พื้นอย่างปลอดภัย เธอก็สะบัดร่มชูชีพทิ้งโดยไม่คิดว่าร่มชูชีพนั่นจะเป็นสาเหตุให้ตามจับตัวเธอได้ ก็ใครจะไปจับได้ล่ะ ผู้หญิงคนนั้นไวอย่างกับเสือชีตาร์ แต่ร่างสูงก็ฉุกคิดขึ้นมาได้  ในเมื่อเธอก็จะทิ้งหลักฐานเอาไว้ให้พวกนั้นรู้ว่าเธอมาที่นี่อยู่แล้ว ทำไมเธอจะต้องมาช่วยเขาเพราะไม่อยากให้เขาพูดเรื่องที่เธอมาที่นี่ด้วยล่ะ หรือว่าเขาไปรู้ความลับอะไรเกี่ยวกับตัวเธอโดยไม่รู้ตัวล่ะนี่

“รีบไปดีกว่าแฮะ เดี๋ยวพวกตำรวจจะแห่มากันยกใหญ่”

        ร่างสูงกลับไปที่จุดที่นัดไว้กับลูกน้อง โดยไม่ลืมที่จะด่าลูกน้องที่โทรมาในเวลาไม่เข้าเรื่อง ทำให้ต้องรับความช่วยเหลือจากชีตาร์

 

Talk

อะแฮ่มๆ เรามาคุยกันหน่อยดีกว่า

1.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง แน่นอนว่านักโจรกรรมอะไรนี่คงไม่มีอยู่จริง --;
2.ดองค่ะ ขอบอกเลยว่าใครอยากอ่านเรื่องนี้ต้องรอ
3.commentค่ะ คืออยากมีกำลังใจในการแต่ง TT
4.ขอร้องค่ะ อย่าก๊อป ถึงจะไม่ใช่นิยายที่ดีเลิศประเสริฐศรี แต่กว่าจะเค้นออกมาจากหัวได้นี่แทบตาย TT


แล้วก็ ณ จุดๆนี้ต้องขอขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ ^^

 

:) Shalunla